Árni Stefán Árnason, dýralögfræðingur, skrifar…
Þessi grein fjallar um Eddu Björk Arnardóttur, dæmdan barnaræningja, meintan dýraníðing, hundaframleiðanda, viðskiptahrellir, meðlim í Hundaræktarfélagi Íslands (HRFÍ), hundasnyrtidömu og síðast en ekki síst árás hennar á dýravernd 9 hunda, þar af 7 hvolpa og mig. Það er aðal tilefni þessara skrifa. Inn í skrifin blandast starfsmaður HRFÍ, Anna Dís Arnardóttir.
Edda er opinber persóna vegna fjölmiðlaumræðu um barnarán hennar, aðkasti við lög og rétt. Hún hefur hlotið dóm, tók út refsingu með samfélagsþjónustu og ætti því að vera látin í friði. Hefur gert upp við réttvísina. Heldur samt uppteknum hætti, nú á æru mína, velferð dýra minna með staðhæfingum í skrifum nýlega með þeim hætti að ei verður við unað.
Íslenska meiðyrðalögfræðin er þeim kostum búin að hún virðir tjáningarfrelsi stjórnarskrárinnar, að vissum skilyrðum uppfylltum. Sá réttur er mjög rúmur í garð opinberra persóna (public people), sem þurfa að þola gildisdóma. Gildisdómur er skoðun fólks á öðrum án þess að sá sem skoðunina hefur þurfi að þola refsingu fyrir. Grein mín er að uppistöðu til gildisdómur. Edda heldur fram hlutum sem eiga við engin rök að styðjast, staðhæfingar um tilbúnar staðreyndir, sem meiðyrðalöggjöfin setur rautt ljós á, geta verið refsiverðar.
Ég mun vera skilgreindur sem opinber persóna líka vegna aðkomu minnar að dýraverndarmálum s.l. áratug og hef því mikilla hagsmuna að gæta að verja æru mína og málflutning um dýravernd.
Mér var því nokkuð brugðið vegna óvænts áreitis Eddu og Önnu og ég vík að í kaflanum ,,Vildi 7 heilbrigð hvolpafóstur helst dauð“
Hef aldrei átt samskipti við Eddu, þó hún segi að mikilvægt sé fyrir hana að vara við mér vegna fyrri samskipta. Ég tel því að árás Eddu megi rekja megi til samantekinna ráða nokkurra aðila innan Hundaræktarfélags Íslands. – Edda virðist þeim gagnrýnislausa hvatvísa sveimhugahætti haldin að vilja þjóna þessum aðilum til eigin upphefðar, fá klapp á bakið.
Lengst framan af, í barnaránsmálinu, studdi ég Eddu við að halda börnum sínum eða öllu heldur fannst mér ósanngjarnt að vilji barnanna kæmi aldrei í ljós og væri virtur – enda hefur hann og aldrei komið í ljós. Börn eiga að vera þar sem þeim líður best. Með tíð og tíma varð mér hins vegar ljóst að stuðningur minn við hana var rangur enda virðast þeir nú hafa það gott hjá föður sínum í Noregi.
Barnaræningin Edda
Fyrir um ári síðan fjallaði Frosti Logason blm. um rán Eddu á sonum hennar frá Noregi. Hún flúði norska og íslenska réttvísi og sat m.a. í tukthúsinu á Hólmsheiði drjúgan hluta þar síðasta hausts. Ég ætla ekki að endurtaka þá sögu heldur víkja máli mínu að þeim þætti sem Frosti fjallaði minna um. Sóðalega slóð hennar í hundaframleiðslu í Evrópu og viðskiptasvik sem ná til Rússlands og Mexíkó. Svik ofan í svik við kaupendur hunda. Ég ætla að fjalla um þetta af því Edda á, að mínu mati, ekkert erindi inn í íslenska hundasamfélagið. Því stafar ógn af henni við dýr og menn. Skv. fræðibókum lögfræðinnar er því haldið fram að sá sem fer illa með menn sé mjög líklegur til að fara illa með dýr og öfugt.
En leyfum Frosta að halda ögn áfram úr hlaðvarpsþætti hans Brotkastið um málið.
„Hérna ætlum við að fara í mál sem að ég tel vera einhvern mesta, ljótasta og svartasta blett á hinu frjálsa lýðræðisríki sem Ísland telur sig vera og jafnréttisparadís sem hún er oft kölluð. Við erum að tala um hryllilegt ofbeldismál sem virðist vera allt einhvern veginn skrumskælt og afbakað í fjölmiðlum. Við erum að tala um algerlega klippt og skorið, hreint og klárt tálmunar- og barnaránsmál.“
Svo mælir blm. rökstutt í nóvember á síðasta ári með haug af gögnum um háttalag Eddu fyrir framan sig og kemst að þeirri niðurstöðu að Edda sé glæpakvendi, sem ógn stæði af. Þetta var birt á dv.is
Frosti er strangheiðarlegur og réttsýnn maður blm., sem fer ei með fleipur heldur skoðar mál áður en hann fjallar um þau að hætti agaðs blm. Ég kynntist því vel þegar hann var með útvarpsþáttinn Harmageddon hvar ég var oft miðmælandi á sviði dýraverndarmála.
Edda og vinkona hennar Anna Dís Arnardóttir og starfsmaður á skrifstofu HRFÍ veittust nýlega að mér um hundahald mitt, algerlega að tilefnislaus en svo um munar, á opinberum vettvangi. Sérstaklega er óviðeigandi að starfsmaður HRFÍ skuli veitast að hundeigendum með fjarstæðukenndum skoðunum tengdum reglum HRFÍ um hreinræktun hunda og koma gjörðum mínum með blendingsgot ekkert við.
Með háttalagi sínu ollu þær mér mögulega verulegu fjárhagslegu tjóni (sem er aukaatriði) og óþægindum (miska) sem varðar velferð hunda minna (sem er aðalatriðið). Svo miklu að sannarlega er tilefni til málshöfðunar með háa miskabótakröfur á báðar, ef af verður, auk kröfu um að ummæli á opinberum vettvangi verði dæmd dauð og ómerk. Þessi grein er því frekari ávöxtur áframhaldandi lúalegrar hegðunar Eddu og klapplíðs hennar og er vægt farið í sakir.
Eddu er kunnugt um skrif mín en ekki efnistök. Í geðshræringu sinni hótaði hún mér að kæra mig – alla leið – eins og hún orðaði það. Gangi henni vel með það. Ég þekki tjáningarfrelsistakmarkanir íslenskra laga og er vel innan þeirra hér. Íslenska rannsóknarlögreglan vill auk þess, sem minnst af Eddu vita lengur eftir að hún lagði steina í götur lögreglunnar sem var að reyna að framfylgja framsalsbeiðni norskra yfirvalda. Henti sonum sínum í hlöður og fjós til að villa um fyrir lögreglunni sem hafði betur að lokum.
Réttvísinni og réttarríkinu sýndur fingurinn
Lög og reglur í Noregi, Íslandi og öðrum réttarríkjum eru sett til að þessa að tryggja samfélagslega kyrrð og mannréttindi. Umferðarreglur manna í samfélagslegum samskiptum.
Edda hikar ekki við að vaða yfir lög og rétt, líkt og er háttur margra siðblindra, en útilokað er fyrir mig að komast að annarri niðurstöðu en að hún sé það því ég hef þurft að kynna mér háttalag siðblindra í störfum mínum sem lögfræðingur og hún tikkar í flest box þar og er því varasöm.
Í lok síðast árs og framan af þessu kostaði Edda skattgreiðendur háar fjárhæðir og börn hennar liðu þjáningar í stjórnlausu sjálfmiðuðu kasti hennar að telja sér og sínum nánasta vinahópi og ört vaxandi óvinahópi trú um að geta falið börn sín út um allar koppagrundir í stað þess að lúta norskri og íslenskri réttvísi. Stal börnum sínum frá föður þeirra í Noregi og var hundelt af lögreglu á Íslandi. Sett í tukthús hér og hjá frændum okkar. Í Noregi og víðar í Evrópu hefur hún orðið uppvís að dýraníði (eins og myndir frá hundahaldi hennar í Noregi sína) og óforskömmuðum svikum við kaupendur hvolpa, sem hún skilgreinir sem ræktun en er ekkert annað markmiðslaus framleiðsla til að hafa fé af fólki.
Afskiptasemi þessa óprúttna hundaframleiðanda af því sem aðrir hundaeigendur eru að gera og siglir undir fölsku flaggi hundaræktanda, undir ræktunarnafninu Edda´s Saga, vernduð af HRFÍ, er svo mikil að vara verður við. Nær það út fyrir allt velsæmi. Alls ekki er hægt að mæla með því að fólk eigi viðskipti við hana hvorki varðandi hunda né sem hundasnyrtis, en það er nýjasta uppátæki hennar í viðskiptalífinu, hundasnyrtistofa. Ég léti aldrei skæri hundasnyrtisins Eddu kom nálægt mínum hundum!
Vildi 7 heilbrigð hvolpafóstur helst dauð
Vík ég nú að aðalatriði þessara skrifa. Nýlega heiðruðu mig og heiminn 7 litlir hvolpar með fæðingu sinni. Foreldra þeirra eru tveir hreinræktaðir setterar (standandi veiði og fjölskylduhundar), írskur og enskur. Innfluttir frá virtum aðilum í Þýska hundaræktarsambandinu sem uppfylltu allar heilbrigðiskröfur Matvælastofnunar við innflutning og vinkonu minnar, dýralæknis síðar og til dagsins í dag.
Barnarængin Edda þurfti af einhverjum óskiljanlegum ástæðum að opinbera það sem hún skilgreindi ábyrgðarleysi mitt með þessu goti og vara við mér frá fyrri kynnum. Staðreyndin er sú, sem fyrr segir, að ég hefi aldrei átt samskipti við þennan eitraða draug sem Edda er innan hundasamfélagsins.
Þær stöllur Edda og Anna töldu, óspurðar, á opinberum vettvangi, að eðlilegast hefði verið að framkvæma fóstureyðingar á framangreindum hvolpum, vegna þess eins að um hvolpa undan hreinræktuðum setum var að ræða af sitthvorri setategundinni, sem hvorki hefðu verið augnskoðaðir né mjaðmamyndaðir. Slíkt inngrip skilgreini ég sem dýraníð á heilbrigðri móður sem engin ástæða var til að ætla annað en gengi ekki með heilbrigð fóstur og í ljós kom að var rétt, eftir fæðingu þeirra.
Umræddur starfsmaður HRFÍ, Anna, kann greinilega ekki skil á annars eðlilegum reglum HRFÍ í hreinræktun hunda. Beitir reglum um hreinræktun á saklaust blendingsgot.
Hvorugt foreldri minna hunda hafa ennþá verið skráð hjá HRFÍ vegna þess eins að ég hef misst tvívegis af augnskoðunum írsku settera minna vegna annríkis. Í kjölfarið ætlaði ég með hundana í mjaðmamyndatöku og til stóð að para þessa innfluttu írsk setter tík mína við írskan setter yfirburðarrakka, sem líklega myndi léttilega rúlla upp tegundarsigrum hefði ég nennt með hann á sýningar HRFÍ. Ég hef hins vegar ekki haft neina löngun til slíks.
Edda og Anna þurftu að agnúast út í þessa saklausu hvolpa af hvötum sem eru mér ill skiljanlegar og sem standast enga skoðun. Ég held reyndar að ástæðan sé sú að klappkór Eddu innan HRFÍ þoli ekki þá yfirburði sem ég hef í hundaheiminum með mína gæða innfluttu hunda hvar meintir samkeppnisaðilar mínir, sem ég er þó ekki í neinni samkeppni, komast hvergi með tærnar þar sem ég hef hælana. Þar liggur öfundin. Eddukórinn taldi sig hafa fundið höggstað á mér á mjög klaufalegan hátt. Það er öðru nær, ég eflist við mótlæti og það er sérstaklega auðvelt fyrir mig að verjast ósanngirni og ósannsögli. Það er auðvelt fyrir alla með hreinan skjöld. Ég hef staðið af mér slíka storma vegna nafnlausra ábendinga vegna dýrahalds míns að það er líklega sögulegt á Íslandi.
Lykilatriðið er þetta. Ég eignaðist 7 hvolpa hverra foreldrar eru stálhraustir með uppáskrifað heilsufarsvottorð úr einangrun og undir ágætu eftirliti vinkonu minnar, dýralæknis. Þeirra bíða ný frábær heimili sem ég vel af mikilli vandvirkni með lög um velferð dýra að leiðarljósi.
Þá héldu þær stöllur því fram að móðirin María, rúmlega 2ja ára væri alltof ung þegar lög um velferð dýra segja að lágmarksaldur pörunar sé æskilegur 18 mánuðir. Mitt kjörsvið sem lögfræðingur eru íslensku dýraverndarlögin og veit því vel hvað ég er að tala um.
Framkoma þeirra er aukinheldur í algeru trássi við lög HRFÍ og að mínu mati og brottrekstarsök auk þess sem Matvælastofnun gæti talið brýnt að skoða hundahald Eddu sem heldur þrjár tegundir sem er talsverð vinna.
Ógnandi hegðun Eddu við heimildamenn
Heimildamenn mínir eru nokkrir. Þeir settu sig sjálfir í sambandi við mig þegar þeir lásu skrif Eddu og Önnu um got mitt í facebook hópunum enskur setter og Hundar og hvolpar hvar ég birti myndir af þessum stoltum mínum án þess að geta þess að þeir væru í leit að nýjum heimildum. Svo langt gekk klappkór Eddu að stjórnendur hópsins Hundar og hvolpar, sem þora ekki að koma fram undir nafni, lokuðu á frekari innlegg hjá mér, án rökstuðnings. – Svo mikil er virðing þeirra fyrir stjórnarskrárvörðu tjáningarfrelsinu!
Ótti heimildamanna minna við Eddu er mikill. Þeir hafa tjáð mér að Edda hafi, við annan mann, framið húsbrot á heimili eins hvolpakaupanda vegna meints viðskiptaágreinings. Húsbrot er refsivert hegninalagabrot og á sér stað þegar óboðin gestur ryðst inn á heimili manns. Ég skil ótta heimildamanna minna en það er fjarri lagi að ég sé sjálfur haldin slíkum ótta. Smámenni hræða mig ekki.
Hví ætti Matvælastofnun að banka upp á, án fyrirvara, hjá Eddu?
Myndir frá hundahaldi Eddu í Noregi sem hafa lengi verið á flakki innan hundasamfélagsins á Íslandi valda óhug
Glæpakvendi
Um barnaránshlutann fjallaði Frosti með tæmandi hætti. Lýsingarorð hans um barnaræningjann Eddu er óþarfi að endurtaka hér. Þau lýsingarorði hafa hins vegar margir heimilda og stuðningsmenn mínir tileinkað sér líka og eru þau ófögur.
Edda hefur skilið eftir sig slóð af skömm undanfarna áratugi um alla Evrópu, Rússland og suður Ameríku og gerst sek um alvarlegt dýraníð og veruleg viðskiptasvik. Um það er til fjöldi gagna. Engu að síður er henni hampað innan HRFÍ hvar hún fær óáreitt að halda iðju sinni áfram undir formerkjum ræktunar þriggja hundategunda við misjafnan orðstír. Edda er vinamörg en líklega ennþá óvinameiri. Vini sígur hún að sér með þekktum aðferðum siðblindra, sem síðan átta sig á hvaða svikakvendi er þarna á ferð. Þess vegna mæli ég alls ekki með því að fólk eigi viðskipti við hana.
Samúðarsuga hvatvíss hjarðhegðunarsamfélags
Edda skrifar fyrir tveimur sólarhringum facebook innlegg: ,,Skrítin tilfinning helltist yfir mig í kvöld í jólaundirbúningnum, við mæðgur að skoða svartan föstudag á netinu. Baka smákökur og hengja upp ljós þegar mér varð hugsað til þess að fyrir akkurat ári á þessum tíma kyssti Udo mig fyrir utan Héraðsdóm áður en ég var færð á Hólmsheiði og átti ekki afturkvæmt heim fyrr en 51 degi seinna og þremur drengjum fátækari á heimilinu. Sem ég hef ekki séð frá þeim degi (þrjú blá hjörtu) Hún getur þessi ekki af hverju hún þurfti að dúsa 51 dag í tukthúsi, vill draga athyglina frá því.
Hún hefur heldur ekki gert sér far um að heimsækja þessa drengi sína og gerir lítið úr spurningu blm Nútímans af því tilefni fyrr á þessu ári.
Fyrir þetta innlegg uppskar hún engu að síður á þriðja hundrað like og stórundarleg neðanmáls innlegg hlaðin rauðum hjörtum. Innlegg um það hvað réttarríkin Noregur og Ísland væru ósanngjörn við sig.
Réttvísinni sýndur fingurinn
Því má halda fram að þessi ljósmynd lýsi þankagangi Eddu sérstaklega vel og skoðun henna á réttvísi Íslands og Noregs. Teiknaði þetta í snjóinn á flótta sínum þegar íslenska lögreglan þurfti að fínkemba landið í leit að henni og sonum hennar.
Hún skrifar: ,,Finnst þessi mynd segja svo mikið um fáránleika aðgerða lögreglu á þessum tíma og hvað lögreglan var tilbúin að ganga langt í tilbúningi og bulli til að verja gjörðir sínar“.
Edda er alvöru WOKE
Í dag er orðið „woke“ miklu meira notað yfir fólk sem virðist vera að prjóna yfir sig í frekar yfirborðskenndri réttlætisbaráttu. Þar sem markmiðið virðist oft á tíðum vera meira að skapa sér ímynd hinnar algóðu manneskju, án þess þó að leggja á sig neitt af þeirri vinnu sem það að vera góð manneskja krefst, frekar en að raunverulega vera að berjast fyrir hagsmunum jaðarsettra hópa. Slíkt fólk virðist hafa einstakt lag á því að þefa upp ímyndaðar mismunandi birtingamyndir félagslegs óréttlætis í öllum hornum samfélagsins. – Heimild: nutiminn.is
Lokaorð
Lokaorð mín eru þessi. Hundasamfélagsfólk, ég vara við þessari stórhættulegu konu, sem hlotið hefur dóm fyrir að svífast einskis til að ná sínu fram með illa inrættum blekkingum, hefur dálæti á sem mestri samúð en fyllist jafnmiklu hatri þegar að henni er vegið með réttmætri, rökstuddri gagnrýni og reglum réttarríkja.
Máli mínu til frekari stuðnings skulum leyfa Frosta að eiga síðasta orðið um þetta glæpakvendi, sem hann nefnir svo sjálfur, einn af okkar fremstu blaðamönnum á Íslandi.
Góðar stundir – ykkar Árni og hvolparnir, sem hlakka til nýrra heimila.