Jón Atli Benediktsson, rektor Háskóla Íslands, vitnaði í texta lags Bob Dylan, Forever Young, og minntist þeirra Birnu Brjánsdóttur og Birgis Péturssonar í ræðu sinni við útskrifarathöfn Háskóla Íslands í Háskólabíói í dag.
Sögu Birnu þekkir þjóðin vel, henni var ráðinn bani í síðasta mánuði og fannst lík hennar átta dögum seinna í fjöru við Selvogsvita á Reykjanesi.
Birgir lést þegar snjóflóð féll í Esjunni fyrir skömmu. Hann hafði þá skilað inn meistararitgerð sinni í byggingarverkfræði og ætlaði að útskrifast í dag.
Hér má sjá brot úr ræðu Jóns Atla
Þegar upp er staðið er einn mikilvægasti ávinningur háskólanáms fólginn í því að öðlast tækifæri til að þroskast sem einstaklingar og verða betri manneskjur. En við háskólafólk hljótum líka að viðurkenna í auðmýkt að margir af erfiðustu lærdómum lífsins verða ekki numdir í skólum heldur í sjálfu umróti mannlífsins og í glímu við duttlunga náttúrunnar.
Fyrir skömmu skók sá atburður okkar litla samfélag að ung stúlka í blóma lífsins, Birna Brjánsdóttir, var numin brott með voveiglegum hætti og svipt lífi. Hún var rænd framtíð sinni, tekin burt frá foreldrum, ættingjum og vinum. Enginn Íslendingur var ósnortinn af þessum hörmulega atburði.
Og skömmu síðar lögðu þrír félagar úr Háskóla Íslands upp í fjallgöngu á Esjuna. Snjóflóð hreif þá með sér, tveir björguðust en einn ungur maður, Birgir Pétursson, fórst. Birgir hafði skilað meistararitgerð sinni í byggingarverkfræði áður en lagt var upp í fjallgönguna örlagaríku og hugðist standa hér uppi á sviði til að samfagna með okkur í dag.
Ágætu kandídatar. Þessir átakanlegu atburðir kenna okkur að vera minnug þess að ekkert er sjálfgefið. Lífið er óendanlega dýrmæt en líka brothætt gjöf. Andspænis hinstu rökum tilverunnar finnum við til samkenndar, kærleika og mikilvægi samstöðunnar. Við skulum vera minnug þess að styrkur samfélagsins ræðst af því hvernig við komum fram við þá sem standa veikastir og höllustum fæti.
Í texta lagsins „Forever young“ fjallar nóbelskáldið Bob Dylan um það hvernig við getum verið ung að eilífu með því að huga að þeim gildum sem sameina okkur á þroskabrautinni. Hann segir:
Megirðu vaxa úr grasi og verða réttsýnn
Megirðu vaxa úr grasi og verða sannur
Megirðu alltaf þekkja sannleikann
Og sjá ljósin allt í kringum þig.
Megirðu alltaf vera hugrakkur
Standa uppréttur og vera sterkur
Og megirðu verða
Ungur að eilífu.