Hann Einar Karl Héðinsson setti þessa opnu færslu á Facebook þar sem hann segir frá eldgömlu flensuráði sem svínvirkar.
Ert þú búin/-n að prófa þetta?
Fróðlegt
LESIÐ ÞETTA TIL LOKA: ÁRÍÐANDI
Þegar flensufaraldur hafði orðið 40 milljón manns að bana árið 1919 fór læknir nokkur í vitjanir til margra bændafjölskyldna til að reyna að hjálpa þeim að sigrast á flensunni …
Margir bændur og fjölskyldumeðlimir þeirra höfðu smitast og margir dóu.
Þegar læknirinn kom á einn bæinn reyndust allir þar fjölskyldumeðlimir hraustir og heilbrigðir. Þegar læknirinn spurði hvað þau gerðu öðruvísi en aðrir svaraði bóndakonan að hún hefði sett óflysjaðan lauk á diski í öææ herbergin (sem voru líklega ekki nema tvö á þeim árum). Læknirinn trúði ekki eigin eyrum og spurði hvort hann mætti fá annan laukinn til að rannsaka hann í smásjá. Hún lét hann fá laukinn og þegar hann skoðaði hann fannst flensuveiran í lauknum. Hann hafði greinilega sogað veiruna til sín og tryggt þannig að fjölskyldan héldi heilsu.
Jæja, en ég heyrði þessa sögu hjá hárgreiðslukonunni minni. Hún sagði mér að fyrir nokkrum árum hefðu margir af starfsfólkinu og einnig margir viðskiptavinir fengið flensu. Ári síðar kom hún fyrir nokkrum skálum með lauk hér og hvar á stofunni.Henni til furðu veiktist enginn starfsmaður. Þetta hlýtur að virka. Prófaðu það og vittu hvað gerist. Við gerðum þetta í fyrra og enginn fékk flensu.
Þessu heilræði fylgir samt stutt viðbót því að ég sendi hana vinkonu minni í Oregon sem sendir mér iðulega pistla um heilbrigðismál. Hún svaraði með þessari athyglisverðu frásögn af reynslu sinni af lauk:
Takk fyrir að minna mig á þetta. Ég vissi ekki af sögunni um bóndann … en ég veit að ég fékk lungnabólgu og þarf sjálfsagt ekki að taka það fram að ég var fárveik … Ég rakst á blaðagrein þar sem sagði að maður ætti að skera báða endana af lauk, setja hann í tóma krukku og stilla svo krukkunni upp við hliðina á sjúklingi yfir nótt. Í greininni stóð að laukurinn yrði orðinn svartur næsta morgun út af gerlum. – Og viti menn, þannig fór það líka. Laukurinn var ónýtur og mér fór að líða betur.
Ég las líka annað í greininni, að það hafi bjargað mörgum frá svartadauða í þá daga að láta lauk og hvítlauk liggja frammi í herbergjunum. Báðir eru sótthreinsandi og veita öfluga vörn gegn sýkingum.
En svo er það hin hliðin. Oft vitum við ekki hvað veldur, þegar við fáum í magann. Kannski er það lauknum að kenna. Laukur gleypir í sig gerla, sem er ástæðan fyrir því hvað hann er góð vörn gegn kvefi og flensu, en einmitt það er ástæðan fyrir því að við ættum ekki að borða lauk sem hefur verið geymdur um tíma eftir að hann var skorinn í sundur.
AFGANGSLAUKUR ER EITRAÐUR
Mér bauðst einstakt tækifæri til að fara í skoðunarferð um Mullins Food Products, sem framleiðir majónes. Matareitrun bar á góma og mig langaði að segja frá því sem efnafræðingur sagði mér.
Ed, sem var leiðsögumaður okkar þarna, er algjör snillingur í efnafræði matvæla. Meðan á skoðunarferðinni stóð spurði einhver hvort við þyrftum nokkuð að hafa áhyggjur af majónesi. Fólk er alltaf hrætt um að majónes skemmist. Svar Eds á eftir að koma ykkur á óvart. Hann sagði að allt majónes sem er framleitt til sölu sé algjörlega öruggt.
„Það þarf ekki einu sinni að geyma það í kæliskáp. Það sakar ekki að geyma það þannig, en það er í rauninni óþarfi.“ Hann útskýri að sýrustig majóness sé ákvarðað þannig að gerlar geti ekki þrifist við þær aðstæður. Svo fór hann að tala um lautarferð um hásumar og skálina með kartöflusalati á borðinu og að allir kenndu majónesinu um ef einhver veiktist.
Ed sagði að þegar tilkynnt væri um matareitrun væri það fyrsta sem eftirlitsaðilar kynntu sér væri hvernær „fórnarlömbin“ hefðu síðast borðað LAUK og hvaðan laukurinn hafi komið (úr kartöflusalatinu?). Ed sagði að það væri ekki majónesið (svo framarlega sem það væri ekki heimalagað) sem skemmdist utandyra. Það væri að öllum líkindum LAUKURINN og ef það væri ekki laukurinn þá væru það KARTÖFLURNAR.
Hann útskýrði að laukur drægi gerla að sér eins og segulstál, sérstaklega hrár laukur. Maður á aldrei að reyna að geyma hluta af sundurskornum lauk. Hann sagði að það væri ekki einu sinni óhætt þótt maður setti hann í lokaðan poka og geymdi hann í ísskáp.
Laukurinn hefur þegar spillst svo mikið, bara við að vera skorinn í sundur og standa dálitla stund frammi, að hann getur verið varasamur (og maður á ekki síst að vara sig á lauknum sem fer á pylsuna á útihátíðum!). Ed sagði að ef laukurinn sem maður geymdi sé eldaður sundur og saman sé það að öllum líkindum í lagi en ef maður skeri hann niður hráan og noti hann þannig sé maður að bjóða hættunni heim. Bæði laukurinn og soðnu kartöflurnar í kartöflusalatinu draga í sig gerla sem fara að fjölga sér löngu áður en majónesið sem maður keypti úti í búð fer nokkuð að spillast.
Auk þess eiga hundar aldrei að fá lauk að éta. Maginn í þeim getur ekki unnið úr lauk.
Hafið því umfram allt hugfast að það er hættulegt að skera lauk og ætla að nota hann í eldamennskuna næsta dag. Hættuleg eiturefni verða til í honum eftir þó ekki sé nema eina nótt og hann framleiðir eitraða gerla sem geta valdið andstyggilegum magakveisum vegna of mikillar gallframleiðslu og jafnvel matareitrun.
Verið svo væn að láta þetta ganga áfram til allra sem ykkur þykir vænt um og þið viljið vel.