Lítið er talað um kynjaskiptingu sjálfsvíga almennt, en drengir og karlmenn taka um það bil 3-4 sinnum oftar líf sitt en stúlkur og konur.
Píeta samtökin og Sorgarmiðstöðin og nú nýstofnuð deild innan Landslæknisembættisins, Lífsbjörg, forðast að nefna þetta og nefna alls ekki mögulega ástæðu þess. Í aldir hafa karlmenn verið ásakaðir um allar gerðir ofbeldis.
Konur hafa óspart nýtt sér þetta í forsjárdeilum og logið upp á þá alls konar ofbeldi og ef það er á brattann að sækja þá getur verið notadrjúgt að bæta kynferðislegu ofbeldi við aðra lygi, og ef það dugar ekki, þá má alltaf ásaka þá um kynferðislegt ofbeldi gegn börnum sínum.
Meðvirkni fjölmiðla
Fjölmiðlar taka undir þetta eins og fréttir af nýju neti og birta án þess að fara ofan í sannleiksgildi ásakananna. Þessar leiðir hafa lengi verið notaðar og alltaf gefist vel, enda njóta þær góðs stuðnings fjölmiðla og lögreglan er nánast ófáanleg til að rannsaka þessi mál eins og mál þar sem mæðgur í Vestmannaeyjum lögðu á ráðin að klína ofbeldi á eiginmann dótturinnar til að styrkja stöðu sína í skilnaðarmálinu, og meindýraeyðirinn fyrir norðan sem logið var upp á nauðgun.
Virðist það skipta litlu máli þótt þolandinn lifi ekki af, bara ef hann er ekki kona heldur maður þá er honum ekki trúað eins og þegar logið var upp á litháískan fótboltamann fyrir norðan, það átti ekki að rannsaka það en vegna eftirgangsmuna ættingja var það gert og niðurstaðan var að þar var bara uppspunin lygi, þó sýknaði dómarinn ofbeldiskonuna.
Það er mjög árangursríkt að ásaka drengi og karlmenn um kynferðislegt ofbeldi, því þá eru þeir hraktir úr samfélaginu þótt enginn fótur sé fyrir ásökununum
Þetta er gjarnan notað til að ráðast á karlmenn og ásaka þá um allt mögulegt og ómögulegt, því áhættan er engin. Fjölmiðlar eru mjög duglegir í þessum ásökunum á karlmenn, á meðan þeir þegja um nánast allar misgjörðir kvenna og ef þær af einhverjum ástæðum rata í fjölmiðla af einhverjum ástæðum, eins og t.d. alvarleika, þá eru konurnar allt að því líka fórnarlömb.
Það er mjög árangursríkt að ásaka drengi og karlmenn um kynferðislegt ofbeldi, því þá eru þeir hraktir úr samfélaginu þótt enginn fótur sé fyrir ásökununum. Á undanförnum árum hefur fjöldi íþróttamanna og tónlistarmanna fengið á sig þessar ásakanir og þær nánast allar verið hraktar, samt ala fjölmiðlar á þessu eins og um sannleika sé að ræða en fara aldrei ofan í mál þeirra sem ljúga þessu upp á mennina.
Það er ekki langt síðan logið var upp á dreng í Menntaskólanum á Akureyri sem flæmdist því í Menntaskólann í Hamrahlíð. Og það var byrjað að ljúga upp á hann í Hamrahlíðarskólanum og spurt hvort stúlkan þyrfti að mæta honum á göngunum, en þegar það kom á daginn að það var lygi, þá var aldrei spurt hvort drengurinn þyrfti að mæta henni á göngunum, bara þögn og málið svæft.
Fjölmiðlar eru fullir um einhverja karlmenn sem hafa farið yfir mörkin. Nú veit enginn hver þessi mörk eru, né hver setur þau, en samt nota fjölmiðlar þetta til að ráðast á karlmenn og níða þá niður. Skyldu ekki vera önnur mörk ef karlmenn yrðu spurðir.
Raunasaga þrautaferðar
Snemma í vor var ungur piltur sem hafði afvegaleiðst í lífinu að koma undir sig fótunum. Hann var að ljúka afplánun og bjó á Vernd. Kona ásakar hann um ofbeldi og eins og við manninn mælt þá er hann sóttur af víkingasveitinni, hent inn á Litla Hraun og læstur þar inni.
Þetta var ungur maður sem var nú á þeirri vegferð að koma aftur undir sig fótunum og hefja nýtt líf sem gegn borgari. Það var því gríðarlegt áfall að vera kippt úr þeirri vegferð og settur í farið sem hann var að forðast, þ.e.a.s Litla Hraun.
Hann bara bað ekki um hjálp heldur hrópaði á hjálp, fá að tala við geðlækni. Frá sjónarhóli valdhafanna, þá var hann, eins og dæmin hér á undan, ekki svaraverður.
Hann skrifaði því kveðjubréf og tók sitt eigið líf 5. maí sl. sem sína einu leið úr þessum örlögum. Foreldrar hafa ekki fengið að sjá kveðjubréfið og hvað það var sem hrakti hann í vegferðina sem enginn kemur aftur til baka úr.
Foreldrarnir hafa ítrekað beðið lögregluna um að fá bréfið, en án árangurs, hún virðir foreldrana sem syrgja son sinn ekki viðlits.
Saklausir þar til sekt er sönnuð
Nú er rétt að geta þess að í réttarríki þá eru allir saklausir þar til sekt er (talin) sönnuð af dómara og ef menn brjóta skilorð þá er það dómara að ákveða hvort viðkomandi klári afplánun en ekki einhverra úti í bæ eins og í þessu tilfelli, með algjörlega órökstuddum og sennilega fölskum ásökunum og ekki hvarflaði að lögreglunni að athuga hvað var fólgið í þessum ásökunum.
Meira að segja hefur umboðsmaður beðið lögregluna um skýringar á því að hafa ekki afhent kveðjubréf sonarins, en lögreglan virðir hann heldur ekki viðlits þrátt fyrir ítrekun umboðsmannsins.
Þegar lögreglan hegðar sér með þessum hætti þá er til lítils að hringja í Rauða krossinn eða Píeta-samtökin. Þeir sem logið er upp á verða hraktir út í eyðimörkina og á meðan standa fjölmiðlar með höfuðið í sandinum og vilja hvorki setja sig inn í sannleikann né neina hlið málsins.
Sveinn Geir Sigurjónsson