Brynjar Níelsson alþingismaður er nýjasti gesturinn í podcasti Sölva Tryggvasonar. Brynjar hefur lengi verið þekktur á vettvangi stjórnmálanna fyrir að þora að viðra óvinsælar skoðanir. Hann segist ekki jafn sannfærður og sumir um að bóluefni sé töfralausn sem reddi öllu eftir nokkra mánuði og segir ekki hægt að að skylda fólk til að taka bóluefni við Covid 19.
,,Þú gætir aldrei gert það með sjúkdóm af þessu tagi. Þú gætir gert það með sjúkdóma sem voru hér sem stráfelldu fólk eins og bólusótt, berklar og mislingar og fleira en ekki sjúkdóm sem er með jafn lága dánartíðni og Covid. Ég efast mjög stórlega um að allur meirihluti íslensku þjóðarinnar vilji láta bólusetja sig og það er önnur umræða sem við þurfum að taka.“
Brynjar segist sakna þess að stjórnmálamenn horfi á heildarmyndina og þori að taka umræðu um hana, jafnvel þó að hún sé óþægileg á köflum.
,,Þetta snýst um meira en bara sóttvarnir. Þetta snýst um heilt samfélag og líf og heilsu fólks að öðru leyti líka. Þetta er miklu stærri mynd en auðvitað er sóttvarnarteymið bara að hugsa um sóttvarnir, sem er þeirra hlutverk.
„En við stjórnmálamennirnir eigum að hugsa um heildarmyndina. Við í stjórnmálunum berum á endanum ábyrgðina og við þurfum að taka þessa umræðu í heild miklu miklu betur. Ég er ekki að segja að ég viti þetta allt best en ég vil víkka þessa umræðu og þá sérstaklega hvort ekki sé hægt að vernda viðkvæmustu hópana betur án þess að það hafi svona mikil áhrif á líf allra. Það er alltaf reynt að enda þessa umræðu bara strax og afskrifa þá sem vilja spyrja meiri spurninga,“ segir Brynjar og heldur áfram:
,,Þetta snýst ekkert bara um frelsi, heldur líka heilsu af því að ef við lokum öllu bara áfram þá hefur ríkissjóður á endanum mun minni pening til að setja í heilbrigðismál. Ég get alveg verið án frelsis í einhvern tíma en ég er miklu meira að hugsa um tengslin milli efnahagslegra hamfara og lífs og heilsu fólks.“
Hann vill að tekin sé umræða um hvaða áhrif efnahagslegar afleiðingar aðgerðanna muni hafa á heilsu þjóðarinnar til lengri tíma.
,,Bara lokunin á ferðamannaiðnaðinum var 300 milljarða tap fyrir ríkissjóð og við þolum það ekkert ár eftir ár ef við ætlum að halda uppi sömu kjörum í landinu. Spurningin í mínum huga sem við verðum að spyrja er hvort menn ætli bara að halda áfram í sömu lokunum með sama tjóni áfram kannski í allan vetur án þess að það sé rætt neitt frekar hvaða áhrif það hefur til lengri tíma? Stóra spurningin er líka hvort þetta sé svo mikið neyðarástand að það réttlæti þessar aðgerðir í svona langan tíma og ég upplifi að fólk vilji ekkert mikið taka þá umræðu. Fæstir í stjórnmálunum vilja mikið ræða þetta, af því að það er of óþægilegt. Því miður upplifi ég það hjá kollegum mínum. Mér finnst umræðan svolítið vera komin þangað að bóluefnið sé bara að fara að koma og redda okkur og þá er málið útrætt. En hvað með tímabilið þangað til virknin af því er komin fram? Hefur þetta alvarlegar aukaverkanir þetta bóluefni? Og til að byrja með verður fyrst og fremst farið í að bólusetja afmarkaða hópa og þá er veiran enn laus gagnvart hinum. Það mun taka langan tíma og eiga allar lokanir að vera í gangi þann tíma?“
Í þættinum segir Brynjar einnig nauðsynlegt að taka heildstæða umræðu um það að samfélagið geti ekki staðið undir því til lengdar að svo stór hópur þjóðarinnar sé á framfæri hins opinbera.
,,Ég finn mjög til með fólki sem eru allar bjargir bannaðar. En fyrir þá sem sannarlega eru ekki allar bjargir bannaðar verður fólk að bera einhverja ábyrgð sjálft….Í örorku er nánast búinn að vera veldisvöxtur og við þurfum að skoða þetta, þó að þetta sé viðkvæm umræða. Það er stundum eins og það megi ekki taka umræðu um svik í almannatryggingakerfinu af því að þá er verið að ráðast á þá sem standa höllum fæti og menn setja bara alla öryrkja á sama stað. Ef þróunin verður þannig að á hverjum skattgreiðanda hvílir einn öryrki og einn aldraður, þá er það eitthvað sem gengur auðvitað ekki til lengdar. Ef þeim sem nettó greiða skatt heldur stöðugt áfram að fækka, þá erum við ekki lengur sjálfbær og þá þurfum við að grípa til aðgerða. Ef það heldur bara áfram að fjölga í hópi þeirra sem eru atvinnulausir og á örorku, þá er ljóst að samfélagið mun ekki hafa efni á að greiða þó þær bætur sem er verið að greiða í dag,“ segir Brynjar, sem tekur fram að hann vilji gera vel við þá sem minna mega sín en til þess þurfi að girða fyrir misnotkun á kerfinu.
„Þetta er orðið ótrúlega stórt hlutfall miðað við hvað það er verið að gera mikið til að bæta heilbrigðisþjónustu og fleira. Heildarmarkmiðið á auðvitað að vera að það séu sem fæstir á örorku, af því að þá er hægt að gera betur við þá sem þurfa á bótunum að halda. Við verðum að þora að segja á einhverjum punkti: ,,þetta gengur ekki lengur“. Aðrar þjóðir hafa gert það, eins og Danir og Norðmenn taka líka mjög hart á öllu svindli á almannatryggingakerfinu þar. Þeirra stofnanir hafa mikil úrræði til að fylgjast vel með öllu svindli. En þessa umræðu má ekki taka hér, af því að þá er maður sakaður um að vera að ráðast á fólk sem stendur illa. Við verðum á einhverjum punkti bara að þora að taka á þessu. Ef fólk er að vinna svart sem er að þiggja bætur á auðvitað bara að rannsaka það sem hver önnur svik en það er stundum eins og það megi ekki. Við sem samfélag getum ekki leyft okkur það til lengdar að fjölga bara endalaust fólki á bótum án þess að skoða að það sé örugglega allt saman fólk sem raunverulega á að vera á þessum bótum.“
Í þættinum ræða Sölvi og Brynjar um grundvallaratriði í stjórnmálum, eins og til dæmis hve mikil umsvif ríkisins eigi að vera, mikilvægi þess að kjósendur viti hvar þeir hafi þá sem þeir kjósa til valda og margt margt fleira.
Þáttinn í heild má sjá hér að neðan: