„Ég hef aldrei viljað tala um þetta opinberlega. Fyrst og síðast til að verja sjálfa mig, held ég, því ofbeldið var slæmt en umræðan reyndist mér jafnvel enn verri þó að það sé skrítið að segja það. Ég komst að því þegar ég byrjaði í EMDR-áfallameðferð fyrir einu og hálfu ári að augnablikið þegar ég hélt að ég myndi deyja var ekki það versta í þessu öllu saman heldur það sem á eftir kom; það sem fólk sagði eða sagði ekki. Fólk vissi ekkert hvað hafði gengið á en gaf sér að það vissi það, þetta var mikið í fjölmiðlum og rætt manna á milli þar sem ýmislegt var gefið í skyn en enginn fótur var fyrir.
Ég lét þetta yfir mig ganga án þess að segja mína hlið og hef gert síðan en það gengur kannski ekki upp að þegja bara og ætlast á sama tíma til að fólk viti og skilji. Og ég væri örugglega ekki að tala um þetta núna nema af því að það er fullt af fólki búið að stíga fram með sína reynslu og ég vona að tíðarandinn sé þess vegna aðeins annar en fyrir áratug.“ segir Edda Sif Pálsdóttir íþróttafréttakona sem er í forsíðuviðtali nýjasta tölublaðs Vikunnar.
Í viðtalinu ræðir Edda Sif í fyrsta sinn opinberlega alvarlega líkamsárás sem hún var beitt fyrir tíu árum, en líkamsárásin átti eftir að hafa miklar umræður og vangaveltur í för með sér í samfélaginu.
Edda Sif segir frá sambandi sínu við ofbeldismanninn, líkamsárásinni, eftirmálum henna rog sjálfsvinnunni. Hún segir einnig frá starfinu, sambandinu sem hún er í í dago g móðurhlutverkinu.
Hægt er að lesa viðtalið við Eddu Sif og nýjasta tölublað Vikunnar á áskriftarvef Birtíngs.