Þorbjörg Alda Birkis Marínósdóttir, betur þekkt sem Tobba Marínós, er nýjasti gesturinn í podcasti Sölva Tryggvasonar. Tobba, sem kom með hvelli inn á sjónarsvið íslenskra fjölmiðla og er nú ritstjóri DV, er þekkt fyrir mikinn dugnað.
Skrif á bókum, stjórnun í fyrirtækjum, ritstjórn og sjónvarp er meðal þess sem hún hefur unnið við og það nýjasta er framleiðsla á matvörum.
,,Mér finnst viðbjóður hvað það er mikið af því sem við borðum sem er ekki matvara heldur iðnaðarvara. Við vitum ekkert hvaða áhrif þetta hefur á líkamann okkar til lengri tíma og við erum líklegast ekki hönnuð fyrir að borða þetta. Ég hef alltaf þurft að hugsa um hvað ég læt ofan í mig, bæði af því að ég á auðvelt með að fitna og mér líður líka bara mjög illa ef ég borða óhollt. Ég lagði mikið upp úr því með mín börn að þau fengju holla næringu og ég tók eftir því að það var bara mjög erfitt að finna hollt morgunkorn þannig að ég fór að búa til mitt eigið granóla úr banönum, fræjum, rúsínum, höfrum, kanil og hnetum. Svo var þetta orðið þannig að vinir og vandamenn fóru að koma og vildu alltaf fá krukkur af þessu með sér heim. Svo er það Steinunn Ólína vinkona mín, sem er mjög hugrökk, sem segir mér að ég þurfi að fara með þetta í búðir. Þannig að ég fór í að stofna fyrirtæki sem ég sá fyrir mér að yrði voða krúttlegt en svo vildi Bónus fá þetta inn og það þýðir bara mörg hundruð kíló á mánuði. Þannig að ég fór í að búa til iðnaðareldhús sem var síðan orðið of lítið strax eftir 3 mánuði. Við seljum núna Granóla fyrir 4-5 milljónir á mánuði þó að ég sé enn bara með eina tegund. En það eru fleiri á leiðinni og líka hafraklattar. Grunnreglan er sú að ég myndi ekki framleiða neitt sem ég myndi ekki bjóða yngsta barninu mínu upp á.“
Tobba segir í þættinum að það hafi verið nauðsynlegt að breyta aðeins til þegar hún tók við sem ritstjóri DV. Meðal annars að banna fólk úr kommentakerfum og fleira í þeim dúr.
,,Það koma stundum vikur sem eru uppfullar af ömurlegum fréttum. Covid fréttir, gróft ofbeldi gegn börnum, kynferðisofbeldi og einhver viðbjóður. Þannig að stundum langar þig bara að skrifa 10 fréttir um Kim Kardashian og maður finnur það líka að létt efni fær meiri lestur núna af því að fólk þarf stundum bara hvíld á þyngslunum….varðandi kommentakerfin þá er það bara þannig að ef ég sé eitt verulega ljótt komment þá eyði ég því og ég sé umræður sem eru orðnar mjög ljótar þá bara loka ég fyrir kommentin. Ef það eru ofbeldismál eða viðkvæm mál þá bara lokum við fyrir komment en ég er að gera tilraunir með þetta núna. Oft er þetta fallegt og getur verið góður vettvangur fyrir skoðanaskipti en ég hef enga þolinmæði fyrir skítkasti og ljótum kommentum. Stundum hringir fólk og kvartar yfir því að það hafi verið lokað á það og þegar ég spyr það hvað það hafi skrifað kemur bara í ljós að það var einhver viðbjóður.“
Eðli málsins samkvæmt fylgi þessari tegund af blaðamennsku oft alls kyns hlutir en hún segist finna það að fólk sé alla jafna jákvætt út í DV.
,,Fréttastjórinn okkar, Erla Hlyns, hefur oftar en einu sinni unnið mál fyrir mannréttindadómstól Evrópu og hún er mjög vönduð og grjóthörð þannig að henni fylgir viss gæðastimpill. Og starfsfólkið mitt á DV er ótrúlegt. Ég sit stundum þarna og dáist að þeim. Þau slást oft um hver á að taka erfið símtöl og eru bara ótrúlega vönduð í sínum störfum. Það er ítrekað fólk að hringja í okkur sem ætti að hringja í lögregluna eða lögfræðinga og við erum oft að eiga við fólk í gífurlegri geðshræringu og það er oft bara mjög erfitt….Eitt það fyrsta sem ég gerði þegar ég tók við sem ritstjóri var að biðja um að okkur yrði útvegaður sálfræðingur. Það er oft gengið mikið á blaðamennina, sérstaklega í þessum erfiðustu málum þar sem fólk hefur mikla þörf fyrir að láta heyra í sér. Það er grátandi fólk í símanum, stundum brún umslög sem koma heim til manns og það kemur meira að segja fyrir að það sé fólk komið heim til blaðamanna út af einhverjum málum,“ segir Tobba, sem segir það koma fyrir að hún taki vinnuna inn á sig.
,,Ég hef alveg komið heim til mín eftir erfiðustu dagana og sest á gólfið og öskurgrenjað yfir einhverjum viðbjóði og erfiðum málum. Ég á ekki gott með að ýta hlutum frá mér og gleyma þeim heldur hef ég tilhneigingu til að fá áráttukenndar hugsanir um hryllinginn. Ég ætlaði á tímabili að sækja um í lögreglunni en það var einmitt þetta sem ég hefði líklega ekki höndlað við það starf. Eftir að ég eignaðist börn er ég líka ennþá meðvitaðri um hvað lífið getur verið viðkvæmt og dýrmætt.“
Tobba segir í þættinum frá árunum þegar hún var blaðamaður undir stjórn Eiríks Jónssonar og Mikaels Torfasonar.
,,Það fyrsta sem Eiríkur Jónsson kenndi mér var að ef ég væri hrædd við að taka símann ætti ég að vinna við eitthvað annað. Maður finnur það hjá yngri blaðamönnum að þeim finnst erfiðara að hringja eftir að samfélagsmiðlarnir komu. Fyrsti dagurinn minn í starfi blaðamanns var þannig að ritstjórinn og aðstoðarritstjórinn stóðu yfir mér og hlustuðu á mig taka símann. Þetta voru Mikael Torfason og Eiríkur Jónsson og þeir voru ekki að biðja um um einföldustu símtölin. Ég var nýkomin úr fjölmiðlafræði frá Bretlandi og svitnaði bara út í eitt en þetta var góður skóli….Mikael hefur líklega sagt þér frá því þegar hann kom í þáttinn hjá þér að það voru hafnarboltakylfur undir borðum og það var oft skrautlegt að vinna á DV á þessum tíma. Alls konar fólk í misjöfnu ástandi að koma inn í húsið og DV var oft samnefnari fyrir fólk sem var ósátt við fjölmiðla almennt.“
Sölvi og Tobba fara í þættinum yfir alls kyns sögur að tjaldabaki, lyklana að því að halda í ástríðuna og fleira og fleira.
Þáttinn í heild má sjá hér að neðan: