Um helgina verð ég þess heiðurs aðnjótandi að ávarpa alþjóðlega ráðstefnu Genspect undir yfirskriftinni „Heildarmyndin“ eða á ensku „The Bigger Picture.“ Ráðstefnan er í miðborg Lissabon í Portúgal.
Genspect eru alþjóðleg samtök fagfólks og áhugamanna um málefni fólks sem glímir við kynama. Samtökin hafa sett sér fimm grundvallar gildi. Í fyrsta lagi, að einungis séu gagnreyndum meðferðum beitt við kynama og að rannsóknir standist kröfur vísindasamfélagsins. Í öðru lagi, samtökin eru ekki pólitískt flokksbundin. Í þriðja lagi, þau hvetja til frjálsrar og opinnar umræðu þar sem fjölbreytileiki skoðana fær að njóta sín. Þau eru einnig á móti allri forræðishyggju. Í fimmta lagi, verndum og upplýst samþykki er lykilatriði í starfi þeirra.
Á ráðstefnunni tala heimsfrægir heimspekingar, grínistar, fjölmiðlamenn og heilbrigðisstarfsfólk á borð við Dr Kathleen Stock, Dr Helen Joyce, Andrew Doyle, Peter Boghossian, Andrew Gold, Stella O´Malley, Julie Bindel, Michael Shellenberger, Graham Linehan ásamt fleira fólki af sömu gæðum.
Það er því mikill heiður fyrir greinarhöfund að ávarpa ráðstefnuna og tala um hvernig hinsegin fræðin og ,,woke-isminn“ halda íslensku samfélagi í heljargreipum.
Ég mun fara með ráðstefnugesti í ferðalag, vítt og breitt um íslenskt samfélag og útskýra hvernig hugmyndafræðingum tókst að hengja sig aftan á hagsmuna-og mannréttindabaráttu ýmissa minnihlutahópa. Farið verður inn á hvern hátt þeir stunda innrætingu í menntakerfinu og búa til aðgerðasinna sem koma sér fyrir víðsvegar í menntakerfinu, stjórnsýslunni, Þjóðkirkjunni, opinberum stofnunum og eru á fullri ferð að koma sér fyrir í mannauðsdeildum stórfyrirtækja.
Hvernig íslenskt samfélag sem segist hafa frið, mannréttindi og mannvirðingu sem grunngildin hafa í raun látið þessi gildi snúast upp í andhverfu sína, eins og margt annað í samfélaginu, er mörgum hulin ráðgáta.
„Þar sem grunngildin – kristnu gildin – er gjörsamlega höfð að háði og spotti af þeim sem eiga að standa vörð um þau.“
Landeyður eru notaðar til þess að auglýsa varning og herferðir gegn ofbeldi, þar sem illmenni skreyta sig með stolnum dyggðarfjöðrum undir yfirskyni góðmennsku.
Hvað er undir
Þegar rætt er um að landeyður herji á annað fólk má þar nefna að samkynhneigðu fötluðu fólki sé klippt út og því slaufað togi það ekki í alræðislínuna sem er í boði huglausra stjórnvalda sem eru í gíslingu hinsegin aðgerðasinna og þora ekki að segja NEI.
Þar sem klámfengnu námsefni er haldið að börnum og þar sem afbrigðisleg kynferðisleg blæti eru skilgreind sem hinar „eðlilegustu“ kynhneigðir eins og t.d. BDSM og fjölástir.
Þar sem grunngildin – kristnu gildin – er gjörsamlega höfð að háði og spotti af þeim sem eiga að standa vörð um þau.
Þar sem börn hafa aldrei verið eins vansæl og þau eru nú. Þar sem helmingur drengja og þriðjungur stúlkna geta ekki lesið sér til gagns við lok grunnskóla.
Þar sem menn eins og greinarhöfundur eru ,,de-platformaðir“ og fá ekki að skipuleggja viðburð fyrir félag samkynhneigðra sem hann er í forsvari fyrir. Þar sem félagar samtakanna erum sakaðir um að vera öfga- og haturfullir.
Í landinu þar sem dæmdir kynferðisafbrotamenn geta, í gegnum lög um kynrænt sjálfræði, óhindrað skipt um nafn og kyn og með þeim hætti villt á sér heimildir, í boði stjórnvalda.
Í landinu þar sem við lemstrum líkama og sál barna. Tölfræðin sýnir að á Íslandi séu þrettán sinnum fleiri börn meðhöndluð með kynþroskabælandi lyfjum, krosshormónum og aðgerðum en í löndunum í kringum okkur.
Erindið í Lissabon
Erindið mitt í Lissabon heitir „A country captured by Queer Theory. The Dangers of Self-ID“ eða „Land í greipum hinsegin fræða. Ógnin af lögum um kynrænt sjálfræði.“ Það er þyngra en tárum taki að Íslendingur þurfi á erlenda grund til að flytja erindi af þessum toga í stað þess að flytja það hér heima. Staðan er svona, en vonandi breytist hún fljótlega.
Eftir áratuga baráttu við að benda á hið augljósa að tilraunir á börnum eiga hvergi heima ber ég enn von í brjósti að Íslendingar vakni einn góðan veðurdag um þessi málefni. Með því að fylgjast með málaflokkum í útlöndum verður greinarhöfundur þess áskynja að innan fárra ára verðum við komin í sömu stöðu ef við segjum ekki STOPP hingað og ekki lengra.
Ég að að velta fyrir mér hvaða farvegur sé bestur í framhaldinu fyrir mig eftir að hafa reynt eftir besta megni að vekja athygli á þessum málefnum í nær áratug.
Hugmyndir eru vel þegnar.
Eldur Smári Kristinsson
Formaður Samatakanna 22