Þegar almennir borgarar skila gögnum of seint til ríkis eða sveitarfélaga er ekki óalgengt að þeir hljóti sektir eða aðra refsingu fyrir.
En hvernig er staðið að lögbundnum skýrsluskilum hjá opinberum stofnunum?
Samtök Skattgreiðenda bentu nýlega á tvö dæmi sem benda til slæmra vinnubragða í þessum efnum.
Ríkislögmaður brotið reglur um skýrsluskil
Á vef Ríkislögmanns má sjá ársskýrslur stofnunarinnar, en frá árinu 2013 hefur stofnunin aðeins birt ársskýrslur fyrir árin 2017 og 2020, þar sem átta ársskýrslum hafa verið sleppt.
Ársskýrslur Ríkislögmanns eru ekki umfangsmiklar, heldur aðeins örfáar blaðsíður með tölfræði um starfsemi stofnunarinnar.
Ef venjulegt fólk hefði aðgang að þessum gögnum væri ekki tímafrekt að safna upplýsingunum.
Samkvæmt reglugerð um ársskýrslur ríkislögmanns á stofnunin að senda ráðherra ársskýrslu sína og birta hana opinberlega.
Þessi skylda hefur verið brotin í 8 tilfellum af síðustu 10.
Ríkisendurskoðandi birtir loksins skýrslu fyrir 2022
Ríkisendurskoðandi hefur loksins birt ársskýrslu sína fyrir árið 2022 en hún er aðeins 6 blaðsíður að lengd samanborið við um 60 blaðsíður undanfarin ár.
Enn er beðið eftir ársskýrslu ársins 2023, þó að aðfararorð hafi verið birt.
Í svörum við fyrirspurnum frá Samtökum skattgreiðenda lofaði ríkisendurskoðandi að ársskýrslurnar fyrir árin 2022 og 2023 myndu koma út í desember en það hefur ekki staðist.
Flestar fréttir á vef Ríkisendurskoðanda tengjast vanskilum ársreikninga einkaaðila þó Ríkisendurskoðandi sjálfur sé ekki löggildur endurskoðandi heldur stjórnmálafræðingur.
Ólík meðferð einkafyrirtækja og opinberra stofnana
Í samanburði við einkafyrirtæki þar sem vanræksla við skýrsluskil til eigenda og yfirvalda myndi fljótt leiða til refsinga frá hinu opinbera virðast sömu reglu ekki gildar um opinberar stofnanir.
Ríkisstofnanir sem brjóta reglur um skýrsluskil þurfa sjaldan að óttast sömu afleiðingar.
Það má sannarlega segja að ríkisendurskoðandi fari ekki fram með góðu fordæmi.