Norskir dómstólar komust að þeirri niðurstöðu að best væri fyrir drengi Eddu Bjarkar Arnardóttur að búa hjá föður sínum þar sem þeir höfðu það gott og taldi dómurinn ekki líklegt að þeir myndu hafa það betra við að flytja til Eddu Bjarkar á Íslandi. Þá tók dómurinn það sérstaklega fram að föst búseta drengjanna hjá föður sínum væri líklegri til þess að fyrirbyggja „fjandsamleg viðhorf til foreldra.“
„Samvinna milli skóla og móður var á tíðum erfið og hún mætti sjaldan á foreldrafundi og viðtöl.“
Þetta kemur fram í dómsskjölum sem Nútíminn hefur undir höndum. Þar segir einnig að drengirnir virtust vel aðlagaðir umhverfi sínu í Noregi og þar hefðu þeir átt vini og liði vel en djúpur og langvarandi ágreiningur foreldra þeirra hefði haft áhrif á öll systkinin – þá sérstaklega stúlkurnar tvær sem hafa ekki viljað tala við föður sinn frá því þær fluttu til Eddu Bjarkar. Að mati sálfræðinga og réttarins var það vegna neikvæðni hennar og ills umtals um föður þeirra. Um þetta segir dómurinn orðrétt:
„Rétturinn hefur komist að þeirri niðurstöðu að hið besta fyrir drengina sé að föður sé einum falin forsjá þeirra. Rökstuðningurinn fyrir þessu er að hinar langvarandi og djúpu deilur foreldrana, og að auki hegðunarmynstur og hvatvísi móður, skapar raunverulega hættu á að faðir bugist sem umsjáraðili. Þetta myndi síðan hafa neikvæð áhrif á umönnun drengjanna.“
Þá segir enn fremur:
„Við mat á málinu hefur rétturinn lagt áherslu á skort á trausti foreldranna á milli, hinar hörðu – og að mati réttarins tilefnislausu – árásir móður á föður um það hvernig hann sér um börnin, notkun hennar á samfélagsmiðlum, fyrirvaralaus heimsókn í skólann og orð sem hún lét falla við skólastjóra.“
„…þegar Edda Björk hafi meira og minna ein séð um börnin hafi hún átt í mestu erfiðleikum með að sinna þeim almennilega.“
En hvað var það sem Edda Björk sagði við skólastjórann?
Samkvæmt dómnum, og þetta var staðfest af skólayfirvöldum, þá sagði Edda Björk við skólastjórann í grunnskóla drengjanna að hún myndi taka þá með sér til Íslands – hvort sem hún tapaði málinu eða ekki.
Í öðrum dómsúrskurði kemur fram að þegar Edda Björk hafi meira og minna ein séð um börnin hafi hún átt í mestu erfiðleikum með að sinna þeim almennilega. Þetta átti bæði við um skólagöngu og „almenna hæfni“ eins og það er orðað í dómnum.
„Samvinna milli skóla og móður var á tíðum erfið og hún mætti sjaldan á foreldrafundi og viðtöl.“
Þetta hafi þó breyst þegar föður þeirra var falin forsjá; „Reglur og rammar föður urðu öllum börnunum til góðs.“
Skorti getu til að sjá hlið barnanna og var mjög hvatvís
Tveir sálfræðingar sem sérhæfa sig í barnasálfræði komu fyrir dóminn og lögðu fram matsgerð sína sem framkvæmd var með nokkuð löngu millibili. Þar kom fram að drengirnir hefðu staðfastlega viljað búa hjá föður sínum. Ljóst væri að þeir söknuðu móður sinnar en vildu samt sem áður búa áfram í Noregi. Þá sögðu aðrir matsmenn, sem komu fyrir dóminn, að Eddu Björk hafi skort getu til að sjá hlið barnanna og að hún væri mjög hvatvís. Þetta hafi til dæmis sést þegar hún yfirgaf fjölskylduna og flutti til Íslands án þess að gera nokkurt samkomulag um börnin sem hún þó lengi hafði haft mesta umsjá með.
„Hún hefur margoft deilt myndum af börnunum á samfélagsmiðlum með sínum eigin skoðunum á foreldradeilunum. Fleiri aðilum tengdum deilunum, sérstaklega föður, barnavernd og skóla er þar lýst á neikvæðum nótum. Hald barnanna á Íslandi, sem rétturinn lítur á sem tilefnislaust, með eftirfylgjandi neitun þess að skila þeim aftur þrátt fyrir dómsúrskurð þess hljóðandi, lýsir þessu líka.“
En af hverju var Eddu Björk aðeins dæmd 16 klukkutíma umgengni við drengina á ári undir eftirliti og hvers vegna var henni gert að tala norsku allan tímann?
Dómurinn leit svo á að raunveruleg hætta var á því að hún myndi reyna að ræna drengjunum og flytja til Íslands. Þá mat dómurinn það einnig svo að ef hún myndi ræða við þá á íslensku gæti hún haft „eitrandi“ áhrif á hug drengjanna til föðurs síns.
Þá er verndað eftirlit með umgengni hennar við börnin einnig rökstutt þannig að Edda Björk hafi endurtekið sýnt að hún beri ekki virðingu fyrir dómsúrskurðum og er þá meðal annars vísað til þeirra orða sem hún lét falla í samtali við skólastjóra barnanna. Þá er vísað sérstaklega til þess að móðir stjórnist, að mati réttarins, að miklu leyti af hvatvísi.
„Það er ekki talið nóg að faðir hafi vegabréf drengjanna. Aðilar eru sammála um að ferð til Íslands sé möguleg án vegabréfs,“ segir í dómnum en þær áhyggjur reyndust á rökum reistar eins og síðar kom í ljós.
Síðar í dag mun svo Nútíminn birta söguna alla eins og hún birtist í dómsskjölum norskra yfirvalda þar sem fram koma matsgerðir dómkvaddra matsmanna, barnasálfræðinga ásamt upplýsingum frá starfsmönnum skóla barnanna.