Samuel Murray var heima hjá sér að reykja gras þegar hann fór að pæla í lífinu. Hann fór að spá í því hvað gerist þegar við deyjum og hann deildi þessari pælingu á facebook.
Hann fór að spá í hvort ljósið sem við eigum að sjá þegar við deyjum sé í raun ljósið frá þeim stað þar sem við erum að fæðast upp á nýtt. Og hvort ástæðan fyrir því að börn séu grátandi þegar þau fæðast sé í raun því þau muna svo mikið úr fyrra lífi sem þau eru nýbúin að deyja frá.
Fólk sá statusinn hjá Samuel og fóru margir að spá í þessu….
Hvað ef þegar við deyjum að ljósið í enda ganganna sé ljósið á öðrum spítala. Þar fæðumst við og eina ástæðan að við komum út gr´tandi sé af því að við munum allt úr fyrra lífi okkar – og þú grátir að hafa dáið og misst allt. Í uppvextinum gleymirðu svo fyrra lífi þínu og fókusinn fer á það sem þú hefur nú, þú manst samt stundum eitthvað úr fyrra lífi þínu – og það veldur „deja vu“. Hugsaðu um þetta í smá stund …
Ætli það sé eitthvað til í þessu hjá honum?