Maður nokkur hafði sankað að sér töluverðu af peningum í gegnum lífið. Þegar hann veiktist og var á dánarbeðinu bað hann konuna sína að gera sér einn greiða. Hann vildi að hún jarðaði hann með öllum peningunum sem þau áttu.
Konunni fannst þetta heldur sjálfselskuleg bón, en verandi kristin kona gat hún ekki gert annað en að framfylgja henni.
Þegar loka átti kistunni í útförinni bað konan um að hinkrað yrði við, hún sótti skókassa og kom honum fyrir í kistunni. Þegar hún settist aftur við hlið vinkonu sinnar spyr vinkonan hvort hún hafi virkilega framfylgt hinstu bón sjálfselska eiginmanns síns. „Já ég gat ekki annað,“ svaraði þessi samviskusama kona.
„Ég lét reyndar leggja allan peninginn inn á minn reikning og skrifaði svo bara ávísun sem ég setti í kistuna með honum.“
