Fólk vandar sig skiljanlega einstaklega mikið þegar kemur að minningargreinum, en stundum vandar fólk sig aðeins of mikið – eins og sést hér fyrir neðan.
„Þrátt fyrir góða greind gekk hún aldrei í kvenfélag.“
„Kristín sigldi léttan byr í ólgusjó lífsbaráttunnar, heilsteypt og sterk. Nú hefur Kristín tekið á sig náðir.“
„Dauðinn sneiddi af systkininum.“
„Enda lét hún ekki deigan síga fyrr en í rauðan dauðann.“
„Þeir sem Guðirnir elska deyja ungir. Þessi orð koma mér í hug er ég minnist afa. Hann var á 93. aldursári þegar hann lést….“
„Hann skrapp úr vinnunni til að fara í þrekpróf í Hjartavernd, en kom þaðan liðið lík.“
„En jólaboðin hjá Betu breyttust í gegnum árin. Börnin gengu úr hvert af öðru.“
„Helga lést svo þennan dag kl. 1. Helga hafði hugsað sér að eyða þessum degi í annað.“
„Í dag kveðjum við kæran samstarfsmann og félaga. Hann tók sér tveggja daga frí til að kveðja þennan heim.“