Eitt stærsta verkefni stjórnvalda er að halda ungu fólki á landinu og að sannfæra námsmenn erlendis um að á Íslandi bíði þeirra viðunandi framtíð. Ég segi viðunandi vegna þess að það er ekki hægt að stýra öllu. Veðrið hlýtur til dæmis að hafa áhrif á ákvarðanatöku læknanema í Árósum þegar sumarið á Íslandi er álíka heitt og nýjasta lagið með Coolio.
Taktleysi er ágætlega skilgreint þannig að þingmaður leggur fram þingsályktunartillögu um að ríkisstjórnin láti kanna hagkvæmni þess að reisa áburðarverksmiðju. Tillagan er svo vond að annar þingmaður, sem kvittaði undir sömu tillögu í fyrra, gerir það ekki nú vegna þess að hann kynnti sér málið. Tillagan er svo vond að þegar kanína í Elliðaárdalnum frétti af henni risti hún sig á hol.
Ungt fólk menntar sig meira en áður. Þar af leiðandi verður krafan um störf sem krefjast meiri menntunar fyrirferðarmeiri. Ef takmarkið er raunverulega að vekja ungum Íslendingum von í brjósti um að stjórnvöld ætli sér að skapa þeim tækifæri og atvinnuöryggi í framtíðinni má til dæmis setja meiri pening í nýsköpun. Bara hugmynd.
Annars snýst þetta hvorki um áburðarverksmiðjur eða fólk sem hefur áhuga á að starfa í áburðarverksmiðjum. Þetta snýst ekki einu sinni um að við erum að borga manni laun sem telur að 150 til 200 framtíðarstörf réttlæti fjárfestingu upp á 120 milljarða. Það eina sem skiptir máli í þessu er að Þorsteinn Sæmundsson borðar í besta mötuneyti landsins milli þess sem hann leggur fram tillögur um að land sem ræktar ekki bara sveppi á umferðareyjum, heldur líka á spítölum, kanni hvort það sé hagkvæmt að reisa og reka verksmiðju.
Við Þorstein vil ég segja: Taktu þessa áburðarverksmiðju og troddu henni upp í sjötta áratuginn á þér. Ef áburðarverksmiðja er sniðugur fjárfestingarkostur máttu reisa hana sjálfur, mala þitt gull og greiða af því skatt. Og í Guðs bænum, taktu þinn tíma í verkefnið, kallaðu inn varamann og hættu að sóa tíma okkar.
Áburðarverksmiðja taka 2
