Í gær var mannskæðasta skotárás í sögu Bandaríkjanna framin þegar hinn 29 ára gamli Omar Mateen myrti 50 manns á næturklúbbi í Orlando. Mateen, sem var víst fæddur í New York, bjó í Port St. Lucie í Flórída þar sem hann starfaði sem öryggisvörður í íbúðarhverfinu og golfklúbbinum PGA Village –
en þar var ég staddur fyrir tveimur vikum síðan í sumarfríi ásamt kærustu minni.
Til þess að komast inn í hverfið þurfa menn að keyra í gegnum öryggishlið. Einn daginn tekur ungur glaðlyndur maður á móti okkur í hliðinu og biður um skilríki. Ég rétti honum ökuskírteinið og hann hverfur inn í skálann til þess að fletta okkur upp í kerfinu. Þegar hann kemur til baka horfir hann hugsi á bleika ökuskirteinið og spyr mig hvaðan ég er.
„From Iceland,“ segi ég.
„Iceland!“ segir hann, undrandi á svip.
„Icelandic strongman, yes? Big, Icelandic strongman!?“ hann bendir á mig og hlær, hnyklar svo vöðvana líkt og Jón Páll og opnar hliðið.
Ég og kærastan horfum á hvort annað og brosum: „Þessi var skondinn.“
Í þann mund sem við keyrum í gegnum hliðið sveigir hjólreiðamaður framhjá skálanum og inn í hverfið. Ég furða mig á þessu „falska“ öryggi og hef orð á því við kærustu mínu: „Hver sem er kemst inn í þetta hverfi svo lengi sem hann sé ekki akandi. Bandaríkin – furðulegur staður.“
…
Nokkrum dögum síðar keyrum við aftur í gegnum öryggishliðið og sami maður gengur út úr skálanum.
„Hey, it’s the big Icelandic strongman, again!“ segi ég og ætla að taka upp þráðinn að nýju – en uppsker lítil sem engin viðbrögð. Hann virðist ekkert muna eftir mér, tekur bara við ökuskírteininu og röltir inn í skálann þögull. Svo gengur hann út og opnar hliðið, svolítið fýldur á svip.
„Ekki eins hress í þetta skiptið,“ segi ég við kærustuna.
…
Í morgun byrjaði svo dagurinn líkt og allir aðrir dagar: Ég lagaði kaffi og las fréttirnar á netinu.
Skotárásin í Orlando var mér efst í huga. Ég smellti á frétt sem birtist á heimasíðu Unilad undir yfirskriftinni First Photos of Gunman Released as his Dad Reveals Motive – sumsé, fyrstu myndirnar af árásarmanninum birtar. Ég las í gegnum greinina og skoðaði myndirnar.
Ég hafði séð þennan mann áður, en átti svolítið erfitt með að átta mig á því hvar.
Í greininni kom fram að faðir Mateen, Mir Seddique, taldi að ástæðan á bakvið árásina ætti sennilega rætur að rekja til hommahaturs; tveimur mánuðum fyrir árásina hafði Omar Mateen séð tvo karlmenn kyssast í Miami. Sú sýn gerði hann æfan.
Ég skoðaði fleiri greinar og einhvers staðar stóð að Omar Mateen hafði keypt 9 mm hríðskotarbyssu ásamt .223 caliber árásarrifil í Port St. Lucie í lok maí – þar sem hann starfaði. Sem öryggisvörður. Í PGA Village.
Þetta var hann, öryggisvörðurinn.
Síðan þá hef ég gengið með skrítna tilfinningu í maganum. Það er svolítið sérkennilegt að hugsa til þess að maður hafi átt í samskiptum við verðandi fjöldamorðingja nokkrum dögum áður en hann stóð fyrir mannskæðustu skotárás í sögu Bandaríkjanna – og að sá maður hafi gengið með skammbyssu í beltinu og átt að heita „öryggisvörður.“
…
Hugur minn er hjá aðstandendum og fórnalömbum árásarinnar. Vonandi að Bandaríkin vakni til vitundar og taki endanlega fyrir það að hatursfullir, geðsjúkir menn geti rölt út í búð og keypt sér hríðskotabyssur.
Ást. Friður. Kærleikur.
Orð: RTH